โรคฝีดาษลิง (monkeypox)

โรคฝีดาษลิง (monkeypox)

โรคฝีดาษลิงติดต่อผ่านผิวหนังทางการสัมผัสสารคัดหลั่งหรือการโดนกัดจากสัตว์ที่ติดเชื้อจำพวกลิงหรือสัตว์ฟันแทะ (เช่น กระรอกหรือหนู)

มีรายงานการติดต่อจากคนสู่คนได้ จากการสัมผัสแผลของผู้ป่วย ซึ่งการกระจายทางละอองฝอยพบได้น้อยมาก

อาการผู้ป่วยจะเริ่มมีไข้ ปวดเมื่อย

กล้ามเนื้อ หลังได้รับเชื้อประมาณ 7-14 วัน บางรายอาจมีอาการเจ็บคอ ท้องเสีย ปวดท้อง หรืออาเจียน

ผื่นจะเริ่มขึ้น 1-3 วัน หลังมีไข้ โดยจะเป็นผื่นแดงและกลายเป็นตุ่ม บริเวณหน้า ลำตัว และกระจายไปที่เท้า หลังจากนั้นประมาณ 14 วัน ตุ่มแดงจะกลายเป็นตุ่มน้ำตุ่มหนองพร้อมกัน และเริ่มแตกเป็นแผลมีสะเก็ด

ผู้ป่วยมักมีต่อมน้ำเหลืองโตที่บริเวณคาง ลำคอและขาหนีบ ส่วนความรุนแรงของโรคฝีดาษลิงจะมีอัตราการเสียชีวิตอยู่ที่ 1-10%

การรักษาจะทำได้แบบการรักษาประคับประคองตามอาการ การใช้วัคซีนป้องกันโรคฝีดาษเพื่อป้องกันโรค โดยจะแนะนำในกลุ่มคนที่มีความเสี่ยงหรืออยู่ในแหล่งที่มีการระบาดของเชื้อ

 

ที่มาข้อมูล : หนังสือหมอชาวบ้าน ปีที่ 44 ฉบับที่ 519 ก.ค.2565